Gastblog door Andres Peña Rivera van Youbasics.
Zorggeld kan maar één keer uitgegeven worden. Zorgverzekeraars willen dan ook waar voor het geld van patiënten en cliënten. Want tenslotte wil iedereen waar voor zijn geld. Wat betekent dit in de ggz? Hoe zorgen we ervoor dat we het eens worden over wat de opbrengsten zijn als het in kaart brengen van de kosten al een enorme uitdaging is? Ik bied drie manieren om daarin te slagen.
Er gaat binnen de zorg veel goed. De zorg is continue in beweging, net als de mensen waaraan zorg verleend wordt. Het is een continu proces van evaluatie en verbetering. En dat is nodig, want de stijgende kosten in de zorg worden problematisch. Daarom wordt gezocht naar manieren om de stijging tegen te gaan, terwijl de kwaliteit van zorg in stand blijft en het liefst verbeteren, zonder dat de toegankelijkheid van de zorg wordt aangetast. Een hele opgave. Hoe krijg je dat voor elkaar?
Stap 1: stel vast dat het doel is om de kwaliteit te verhogen en de kosten te reduceren. Met andere woorden: kort behandelen waar het kan en langer als het nodig is. Zowel overbehandeling als onderbehandeling kan leiden tot onnodige kosten. Gepast en doelmatig gebruik is noodzakelijk om de zorg beschikbaar en betaalbaar te houden. Door middel van data-gedreven metingen, zoals het behandeleffect (ROM), doelrealisatie en recidive kun je evalueren en bijsturen. De vraag is alleen: hoe realiseer je dit?
Stap 2: stem informatie op elkaar af. In de zorg wordt enorm veel geregistreerd, terwijl dit te weinig bruikbare informatie over de kwaliteit oplevert. Hiervoor is van belang dat zorgverzekeraars en zorgaanbieders over schotten heen kijken. Zo ziet een zorgaanbieder bijvoorbeeld niet hoeveel zorg er aan één cliënt is besteed, maar alleen wat binnen de eigen behandeling/organisatie is geboden. Daarentegen ziet de zorgverzekeraar alle zorg die geleverd is, maar is de betrokkenheid en zichtbaarheid bij de behandelingen uiteraard niet aanwezig, niet zoals die van de behandelaar. Dit geldt uiteraard niet alleen voor de GGZ, maar ook in het sociaal domein. Het belangrijkste uitgangspunt is dat de zorg die een cliënt ontvangt goed op elkaar is afgestemd. Dat vraagt om coördinatie tussen zorgverleners en om een aanspreekpunt voor de cliënt. Zorgverzekeraars hebben de mogelijkheid dit te faciliteren en te coördineren door onder andere de hoeveel data die zorgaanbieders moeten aanleveren te reduceren tot de kern van informatie die echt bijdraagt aan inzicht in de uitkomsten. De zorgaanbieder wordt dan ook steeds meer een professional die data-gedreven moet werken.
Stap 3: leg informatieafspraken vast met goed contractmanagement. Door een set aan kerngegevens te verplichten en breed inzichtelijk te maken is de informatie bruikbaar voor cliënten, zorginkopers en zorgverleners. Hierdoor kijkt iedereen naar dezelfde informatie, spreekt iedereen dezelfde taal en heeft iedereen toegang tot deze informatie. Afspraken in contracten kunnen dan meer gericht zijn op de zorginhoud en zorginkoop kan dan onderscheidend zijn vanwege de inhoud en kwaliteit. Het inhoudelijk zwaartepunt kan hierdoor weer (terug)gelegd worden bij de zorgverlener en bouw je aan een stevig fundament voor een duurzame relatie.
Door deze drietrapsrakket wordt de afstemming mogelijk die nodig is om de kwaliteit van zorg te verhogen.
Kun je wat hulp gebruiken bij het inrichten van goed contractmanagement? Andres Peña Rivera van Youbasics schreef dit artikel en heeft de ervaring om u verder te helpen.